Pai, czyli Biały Budda i tajski kanion

Do Pai wpadłam jak po ogień. Zresztą wcale nie chciałam tam jechać. To znaczy chciałam, ale spadł deszcz i wszystko zmienił.
Początkowy plan zakładał, że do Pai pojadę na trzy dni. Ale kiedy obudziłam się w dniu, w którym miałam wyjeżdżać i usłyszałam krople deszczu uderzające o parapet, wstałam z łóżka tylko po to, żeby powiedzieć w recepcji, że chcę przedłużyć swój pobyt o kilka dni. Niestety okazało się, że mogę tu zostać jeszcze tyko na jedną noc. A szkoda, bo w Julie Guesthouse czułam się już jak w domu. Prawie całe moje tajskie życie kręciło się wokół tego hostelu. Miałam już znajomych, z którymi żegnałam się, kiedy wyjeżdżałam i witałam wylewnie za każdym razem, kiedy wracałam. A to z trekkingu, a to z farmy i w końcu z Pai. Kiedy nie byłam zajęta pogaduszkami, przyglądałam się jak inni goście zawierają nowe znajomości, albo jak kolejni turyści pytają o nocleg i zostają odprawieni z kwitkiem. Rano czasami jest jeszcze szansa na wolny pokój, po południu nie bardzo.

Zły uczynek w tajskim pociągu

Na przedostatni dzień swoich wakacji już dawno zaplanowałam wypad do Ayutthai. Właściwie cały dzień poruszałam się zgodnie ze wskazówkami, których udzielili mi Ewa i Łukasz poznani w Chiang Mai (mimo, że ledwie ich znam, obdarzyłam ich dużym zaufaniem, bo nawet przez myśl mi nie przeszło, żeby sprawdzić godziny odjazdów, i dobrze, bo wszystko się zgadzało).

Co zabrać na dwudniowy trekking do dżungli na północy Tajlandii?

Kilka dni temu wybrałam się na dwudniowy trekking (z przewodnikiem, oczywiście). O samym trekkingu, który był genialny napiszę w osobnym poście, a tutaj przekazuję listę rzeczy, którą przygotował hostel Julie, w którym mieszkałam. Na taki trekking może pójść każdy, nawet ktoś, kto nieczęsto chodzi po górach, ale dobrze wiedzieć co ze sobą zabrać (ze mną w grupie był chłopak w japonkach i jakoś też dal radę,ale sportowe buty pewnie ułatwiłyby mu życie). Ale do rzeczy.